Przedsiębiorcy, którzy w następstwie wystąpienia COVID-19 odnotowują spadek obrotów gospodarczych są uprawnieni do wprowadzenia przestoju ekonomicznego lub obniżenia wymiaru czasu pracy. Mogą wówczas wystąpić o 3-miesięczne dofinansowanie wynagrodzeń pracowników z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych oraz należnych od tych wynagrodzeń składek na ubezpieczenia społeczne.
Kto może skorzystać z dofinansowania?
Początkowo projekt ustawy w sprawie tzn. tarczy antykryzysowej zakładał, że dofinansowanie ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych stanowi pomoc de minimis, czyli dopuszczoną prawem unijnym pomoc publiczną dla mikro-, małego lub średniego przedsiębiorcy (MŚP). Zasady udzielania takiej pomocy reguluje Rozporządzenie Komisji Europejskiej nr 1407/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r., zgodnie z którym maksymalna kwota pomocy, którą może otrzymać jeden podmiot gospodarczy (samodzielne przedsiębiorstwo lub przedsiębiorstwa powiązane) w okresie 3 lat wynosi 200 tys. euro brutto.
Rozwiązanie takie ograniczało jednak w istotny sposób grono podmiotów uprawnionych do ubiegania się o dofinansowanie, właśnie z uwagi na występujące pomiędzy nimi powiązania kapitałowe i osobowe. Jak wskazuje bowiem Komisja Europejska, kiedy odrębne prawnie osoby fizyczne lub prawne tworzą jednostkę gospodarczą na potrzeby wspólnotowego prawa o konkurencji, należy je traktować jako jedno przedsiębiorstwo. Wskutek tego, jeśli pomoc publiczna udzielona kilku podmiotom należącym do tej samej grupy kapitałowej w trwającym roku podatkowym i dwóch poprzednich latach przekroczyła 200 tys. euro, to żadnemu z nich nie przysługuje prawo do skorzystania z pomocy de minimis.
Ostatecznie w ustawie zrezygnowano z uznania dopłaty do wynagrodzeń pracowników za pomoc de minimis. Dzięki temu o dofinansowanie mogą ubiegać się przedsiębiorstwa nie tylko samodzielne, ale i powiązane kapitałowo.
Ta istotna dla wielu pracodawców zmiana pozostaje w ścisłym związku z komunikatem Komisji Europejskiej z dnia 19 marca br., w którym Komisji potwierdziła, że państwa członkowskie w celu wsparcia gospodarki mogą podjąć decyzję o wprowadzeniu środków mających zastosowanie do wszystkich przedsiębiorstw (jako przykład podano m.in. właśnie dopłaty do wynagrodzeń), które to środki nie wchodzą w zakres kontroli pomocy państwa i tym samym mogą zostać wprowadzone przez państwa członkowskie natychmiast.
