5 listopada, 2019

Czy monitorowanie pracowników za pomocą ukrytych kamer jest zawsze nielegalne?

Nie zawsze

W wyroku z 17 października 2019 r. Europejski Trybunał Praw Człowieka1 uznał, że stosowanie ukrytego monitoringu wobec pracowników nie narusza prawa do prywatności i sprawiedliwego procesu, jeżeli monitoring stosowany jest w wypadku uzasadnionego podejrzenia ciężkiego naruszenia obowiązków pracowniczych lub zachodzi ryzyko wystąpienia poważnych strat po stronie pracodawcy.

Uzasadniony przypadek

W sprawie, którą rozpoznawał Trybunał, pracodawca prowadzący supermarket w Hiszpanii wykrył nieprawidłowości związane z różnicą pomiędzy ilością towarów na półkach, a wynikami sprzedaży. Po odnotowaniu powiększających się strat (w ciągu pięciu miesięcy) pracodawca zdecydował się na zainstalowanie kamer widocznych (skierowanych na wejścia sklepu) oraz ukrytych (skierowanych na kasy). Pracodawca poinformował o monitoringu prowadzonym za pomocą widocznych kamer. W wyniku nagrań pochodzących z ukrytych kamer pracodawca wykrył kradzieże i zwolnił dyscyplinarnie 14 związanych z nimi osób. Nadzór za pomocą ukrytych kamer trwał wyłącznie 10 dni.

Ukryty, ale legalny

Niektórzy pracownicy odwołali się do hiszpańskiego sądu pracy, ponieważ uznali, że monitoring naruszał ich prawo do prywatności, i z tego powodu nagrania te nie powinny stanowić dowodu. Obie instancje sądów hiszpańskich uznały rację pracodawcy. W wyniku wniesionej skargi ETCP w I instancji uznał, że taki monitoring narusza prawo do prywatności zapisane w art. 8 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka. W wyniku odwołania od tego wyroku sprawę rozpoznała Wielka Izba ETPC. Europejski Trybunał Praw Człowieka w II instancji stwierdził, że konieczne jest wyważenie prawa do prywatności pracowników z prawem ochrony mienia i płynnego funkcjonowania pracodawcy.

Według Wielkiej Izby ETPC w niniejszej sytuacji nie naruszono prawa do prywatności pracowników, ponieważ:

  1. monitoring przeprowadzony za pomocą ukrytych kamer stosowany był wyłącznie w wyniku uzasadnionego podejrzenia ciężkiego naruszenia obowiązków pracowniczych (tj. kradzieży);
  2. monitoring był prowadzony wyłącznie w celu wykrycia kradzieży i w krótkim okresie (10 dni);
  3. monitoring dotyczył miejsc publicznie dostępnych (kasy w supermarkecie). Nie dotyczył on miejsc do prywatnego użytku pracowników, takich jak szatnie lub toalety.

1 Wyrok ETPC z dnia 17 października 2019 roku w sprawie López Ribalda i inni przeciwko Hiszpanii