Otwarcie polskiego rynku pracy dla obywateli Ukrainy, którzy przybyli do Polski po 24 lutego br. sprawiło, że coraz liczniejsze grono pracodawców będzie musiało zadać sobie pytanie o język, w jakim powinni zawrzeć umowę o pracę z taką osobą. Czy wystarczy umowa sporządzona po polsku, czy trzeba ją przetłumaczyć na język ukraiński?
Odpowiedź na to pytanie zawarta jest w przepisach dwóch ustaw: o języku polskim oraz o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.
Ustawa o języku polskim faworyzuje nasz język ojczysty m. in. w sprawach związanych z zatrudnieniem. Jeżeli pracownik w chwili zawarcia umowy ma miejsce zamieszkania w Polsce i umowa ma być wykonywana w Polsce umowę – należy ją zawrzeć po polsku. Ustawa nie zabrania natomiast sporządzenia jednocześnie umowy (obok wersji polskiej) także w wersji bądź wersjach obcojęzycznych.
Regulację tę uzupełniają przepisy wspomnianej wyżej ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Niezależnie od tego, czy pracodawca zawiera umowę o pracę z cudzoziemcem, od którego wymagane jest zezwolenie na pracę, czy też z osobą zwolnioną z takiego obowiązku (a tak jest w przypadku obywateli Ukrainy spełniających warunki określone w tzw. specustawie ukraińskiej), przed podpisaniem umowy ma obowiązek przedłożyć mu jej tłumaczenie na język, który jest dla cudzoziemca zrozumiały. Co ważne, nie musi to być więc język ojczysty cudzoziemca.
